Урман, анда ял итәргә килгәннәрнең барысын да кунакчыл кабул итә, тик шулай булса да, аның үзенә ярдәм кирәк. Урманда бөтен нәрсә рөхсәт ителә дип исәпләүче кешеләр дә бар: учак ягарга, чүп туздырырга, агачларны сындырырга, таптарга, үсемлекләрне йолкырга һәм юк итәргә. Еш кына урманга анда үзеңне тоту кагыйдәләрен белмәгән кешеләр килә, аларның урманны яратуы “үз ихтыяҗларын канәгатьләндерү” өчен генә.
Янгыннар урманнарга гаять зур зыян китерә. Бу агачлар өчен генә түгел, бәлки бөтен тереклекөчен бәла. Аларныңтөп сәбәбе - кешеләрнең янгын хәвефсезлеге кагыйдәләрен бозуы. Берничә минут эчендә ут дистә еллар үскәнне юкитәргә мөмкин. Янгын хәтта җирдә булып, агачларның кәүсәләренә күчеп өлгермәгәндә дә зур зыян сала. Монда исә урман аслыгы яна, файдалы бөҗәкләр һәм микроорганизмнар һәлак була. Ут агачларны йончыта. Аларга корткычлар һөҗүм итә, шул сәбәпле, күпмедер вакыт үтүгә агачлар үлә.